W Polsce, po roku 1989 roku zaszła konieczność podjęcia lustracji, czyli procesu ujawniania informacji o pracy lub służbie w organach bezpieczeństwa państwa w okresie powojennym tych osób, które obecnie pełniły funkcje publiczne albo do nich kandydowały. Sądem lustracyjnym nazywany był V wydział Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Wiązało się z tym powstanie organu sądownictwa zajmującego się postępowaniem lustracyjnym. W latach 1997-2007 miał on się zajmować lustracją na mocy ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 roku, zwanej potocznie lustracyjną.
W skład sądu wchodziło dwudziestu jeden sędziów apelacyjnych oraz wojewódzkich, którzy zostali wybrani przez Krajową Radę Sądownictwa. Postępowania przed sądem lustracyjnym zawsze toczyły się z zachowaniem wszelkich zasad tajności oraz ochrony danych osobowych. W momencie, gdy sąd stwierdzał, że informacje, podane w oświadczeniu osoby, poddawanej lustracji, są nieprawdziwe, upubliczniał ten fakt na łamach Dziennika Urzędowego RP „Monitor Polski”. Wraz z pojawieniem się ustawy z dnia 18 października 2006 roku, obowiązki sądu lustracyjnego przejął IPN.
Trybunał Konstytucyjny zakwestionował konstytucyjność części zapisów ustawy, jednak V wydział lustracyjny Sądu Apelacyjnego nadal działa.
